A co do SOGów - juz Ci mowię... ilość Sogów swoich lub innej osoby możesz sprawdzić i/lub przyznać najeżdzajac kursorem myszki w prawy dolny róg wypowiedzi - Tam jest opcja "przyznaj soga" (oczywiscie sobie nie mozez SOGA przyznac)
Ilość Sogów mozna tez sprawdzić klikająć w avatar (obrazek) swój lub innej osoby...
I fakt jest to poniekąd uznanie, wyróżnienie, podziękowanie itd... duzo SOG ma tych funkcji
Cześć chłopaki, widzę mały pór na słowniku. Muszę stanąć po stronie Methosa i nie z powodu prywatnej sympatii...ja też nigdzie nie spotkałam w tekstach źródłowych info o większej ilości oboli niż jeden. Natomiast jeśli chodzi o film "Troja", no cóż niewiele ma wspólnego z prawdą historyczną o czym krytycy informowali już przed premierą.Ale nie stawiam go na przegranej pozycji, bo film osobiście bardzo mi się podoba.
Cieszę się,że pojawiły się nowe osoby w temacie, pozdrawiam i zaglądajcie częściej.
Methos pewnie myślisz,że odpadłam. Ostatni miesiąc to koszmar, jeszcze nie skończyłam z przeprowadzką a tu jakaś inwentaryzacja, to nie na moje siły...nawet żelazna dyscyplina nie pomaga tego pochytać. Mam nadzieję że jesteś cierpliwy i wybaczysz mi to nierozgarnięcie. papa
Dzieki serdeczne za Soga... hmm a co do eboli no to w sume tez zawsze slyszalem o jendym, ale troche dziwne ze w 2 filmach ukazali 2monety na oczach... moze jakies male przeklamanie albo poprostu lepszy efekt
kontynuując a raczej uzupełniająć tworzony w tym temacie zbiór (spis) Bogów różnych religii/ wierzeń / ludów.... dodam troszkę nowych materiałów, które weszły w moje posiadanie...
na poczatek
BOGOWIE KOREAŃSCY
_________________
CZHOJONG - syn smoka, władcy Morza Wschodniego, jego wizerunki miały odstraszać ducha ospy.
ĆHILSONG (Puku ćhilsong) - bóstwo siedmiu gwiazd z gwiazdozbioru Wielkiej Niedźwiedzicy. Ma wywierać wielki wpływ na losy ludzkie, wyjątkową czcią otaczają je kobiety, które modlą się o łaskę macierzyństwa.
HABEK - władca wód śródlądowych, postać zapożyczona z mitologii chińskiej, występująca tam jako Ho-po, bóg Rzeki Żółtej.
HALMANG - olbrzymka która uformowała wyspę Dzedzu.
HANANIM - władca Niebios, Niebo. Termin używany czasem wymiennie z Hanyl (Niebo); nie istnieją żadne wizerunki Hananima.
HEMOSU - pierwszy władca północnego Pujo, syn cesarza niebiańskiego, ojciec Dzumonga, pierwszego władcy Kogurjo, który urodził się ze związku Hemosu z córką Hebeka.
HORANGI - tygrys władca gór, krwiożercze zwierzę często występujące w legendach i mitach koreańskich.
HWANIN (Czhondze) - cesarz niebiański, odpowiednik staroindyjskiego Indry.
HWANUNG - syn Hwanina zesłany na ziemię koreańską, by rządzić ludźmi, ojciec Tanguna - mitycznego praojca Koreańczyków.
INSAM - korzeń życia, (żeńszeń) panaceum na wszelkie choroby.
JONG (riong) - smok, władca mórz i oceanów, symbol władzy królewskiej i cesarskiej.
KIDZA - arystokrata, uchodźca z Chin, postać na wpół legendarna. Tradycja konfucjańska przypisywała mu założenie kolejnego państwa Dzoson na Półwyspie Koreańskim 1122 roku p.n.e. oraz przeniesienie z Chin do Korei metod uprawy ryżu, hodowli jedwabników, tkactwa i kodeksu moralnego bliskiemu późniejszemu konfucjanizmowi.
KIRIN - jednorożec, mityczne zwierzę, symbol doskonałości i szczęścia.
KWANYM (Kwanseym) - bogini miłosierdzia, buddyjski bodhisattwa Awalokiteśwara. Kult tej postaci przejęty został z Chin, gdzie czczona jest jako Kwan Yun.
KWISIN - ogólna nazwa wędrujących duchów i demonów.
MAGO HALMI - babcia Mago, bóstwo szamanistyczne mające moc sprowadzania deszczu.
MAMA - demon czarnej ospy, postrach wszystkich Koreańczyków.
MANSIN SINDZU - władczyni dziesięciu tysięcy duchów, opiekunka dziesięciu tysięcy duchów, opiekunka szamanek.
MIRYKNIM - Budda Majtreja.
NEFRYTOWY CESARZ - bóstwo taoistyczne pochodzenia chińskiego, władca nieba.
PARI KONGDZU - księżniczka Pari, znana też jako księżniczka Palli, księżniczka Ahwang, Siódma Odrzucona, Siódma Księżniczka, Kongsim. Pierwsza legendarna szamanka koreańska.
POM - tygrys, zwierzę bardzo często potykane dawniej w Korei, bohater wielu opowieści ludowych, nie zawsze bywa okrutny, ceniony za odwagę i wierność.
SAMSONG - Trzy Bóstwa (Sansin, Toksong, Ćhilsong).
SANSIN - bóstwo gór, przedstawione w postaci starca, któremu towarzyszy tygrys. Podlega mu wszystko, co znajduje się na powierzchni gór i w ich wnętrzu. Modlą się do niego kobiety na powierzchni gór.
SASIN - mityczne zwierzęta, strażnicy czterech stron świata. Wizerunki ich znajdują się na freskach w grobowcach władców Kogurjo, przejęte z Chin. Są to:
CZHONGNJONG - seledynowy smok strzegący wschodu.
PEKHO - biały tygrys strzegący zachodu.
HJONMU - wężo-żółw strzegący północy.
DZUDZAK - czerwony feniks strzegący południa.
SOKKANIM - Budda Amitabha.
SONANGSIN - opiekuńcze bóstwo wioski.
SONGAKSSI - demon dziewczyny, która umarła jako dziewica zanim zdążyła wyjść za mąż.
SONGDZUSIN - opiekuńcze bóstwo domów.
SO WANG-MO - czarodziejska Królowa Zachodu, w której państwie miały się znajdować sady brzoskwiniowe. Brzoskwinie z ogrodu So Wang-mo zapewniały nieśmiertelność. Właściwie postać z chińskiego folkloru - Si Wang-mu - Zachodnia Macierz Królów.
SUSIN - duchy wodne.
TANGUN - pierwszy mityczny władca Korei, syn niebianina i niedźwiedzicy przemienionej w kobietę, uważany za praojca wszystkich Koreańczyków.
THALHE - bóstwo Wschodniego Wzgórza, protoplasta rodu Sok i czwarty król Silli.
THOSIN - duchy ziemi.
TOKKEBI - koreańskie diabły. Potrafiły być bardzo dokuczliwe, nie wyrządzały jednak ludziom krzywdy, a tylko utrudniały im życie. Dobrze się czuły w ciemnościach i wilgoci, lubiły zagnieżdżać się w długo nie używanych przedmiotach, szczególnie splamionych ludzką krwią.
TOKSONG - samotnik, samotny święty, ma istnieć wiecznie i przypominać, że prawdy istnienia, iluminacji należy szukać w sobie a nie w świecie zewnętrznym.
Zmieniony przez - Methos w dniu 2005-01-09 12:05:53
NANA-BULUKU - najwyższym bogiem w dawnym królestwie Abomeju jest który dzieciom swym Mawu i Lisie powierzył władzę nad stworzonym przez siebie światem. Jest to bóstwo obojniakie. Na północny zachód od Abomeju leży wioska Dume, a w niej znajduję się jedyna na terenie Dahomeju świątynia ku czci Nana-Buluku. Mawu i Lisa spłodzili czternaścioro dzieci.
MAWU - sprawuje władzę nad nocą. Kobieta i matka która w swej szlachetności przebacza każdemu.
LISA - sprawuje władzę nad dniem. Młodszy brat Mawu, silny i bezlitosny, skazuje ludzi na trudy, walkę oraz dręczy upałem, jego tchnieniem jest żar słoneczny. Mawu i Lisa wyobrażeni są na kształt odźwiernego nieba. Jedna strona bóstwa ma płeć żeńską, a oczy przypominające księżyc w nowiu, a strona druga - to płeć męska i posiada oczy promieniujące jak słońce.
GU - bóg żelaza. Wyobraża się go że posiada kamienne ciało i głowę z żelaza, niegdyś podlegały mu sprawy wojny, boski kowal żyjący na otwartej przestrzeni. Jego świątynie nie posiadają dachu.
AGE - patron myśliwych, bóg otchłani leśnych pod którego rozkazami znajdują się wszystkie zwierzęta.
DZI - szóste dziecko pary Mawu i Lisie, bóg - tęcza po którym schodzi na ziemię bóg Hewioso.
WETE - zawiaduję skarbcem Lisie.
ALAWE - zawiaduję skarbcem Lisie.
AIZUN - opiekuje się skarbem Mawu.
AKAZUN - opiekuje się skarbem Mawu.
LOKO - w jego gestii jest ziemski świat roślinny.
MEDŻE - brat Loko, pomaga mu w wypełnianiu zadań swego brata.
ADŻAKPA - bóg wody pitnej.
AJABA - bogini ogniska domowego, dba o wyżywienie człowieka.
LEGBA - zapewnia ludziom płodność. Charakterystycznym elementem jego kultu są imitujące stosunki seksualne i tańce. Jego sanktuaria buduje się przy wejściu do wioski i do zagrody, na rynkach, skrzyżowaniach dróg i w gajach. Mogą to być zwykłe pagórki usypane z ziemi, kawałki skał laterytowych bądź też odwrócone do góry dnem dzbany. Niekiedy pagórki upiększa się muszelkami kauri bądź nadaje się im ludzki kształt o głowach zaopatrzonych w rogi i z długim, rzucającym się w oczy fallusem. Wierzy się bowiem, że Legba zapewnia ludziom płodność. Charakterystycznym elementem jego kultu są imitujące stosunki seksualne tańce. Od wyznawców dostaje część ofiar adresowanych do innych bóstw, gdyż służy on za pośrednika między ludźmi a siłami nadnaturalnymi.
HEWIOSO - niebiański bóg piorun.
ADEN - przynosi życiodajny deszcz. Człowiek ukarany przez niego pada martwy w pozycji na wznak.
AKOLOMBE - reguluję temperaturę, powoduję opady gradu i doprowadza do wylewu rzek. Kiedy zabija swej ofierze odbiera wargi.
ADŻAKATA - sprawca ulewnych deszczów. Pełni funkcję strażnika bramy niebieskiej, cierpi na nadmiar obowiązków a swym ofiarom wydłubuje oczy.
GBWEWU - to pomruk piorunów, nie odstępuję Mawu.
AKELE - nie zbija lecz "unosi" wody morskie z których potem powstaje deszcz.
ALASAN - naucza ludzi o naturze królestw niebiańskich.
Gbade - ciągle w złym humorze, wpadając w furię unicestwia wszystko na swej drodze. Jego głos to najsilniejsze uderzenia pioruna.
DADA ZODŻI - chłopiec.
NJOHWE ANANU - dziewczynka.
SO - podobnie jak rodzice Mawu i Lisa jest obojniakiem.
AGBE - chłopak, dawniej przebywał na ziemi, obecnie mieszka w niebie i nie interesuje się ziemią, gdyż świat ludzi i zwierząt jest dla niego za ciasny.
NAETE - dziewczynka, siostra i żona Agbe, na stałe przebywa w morzu, aby wypocząć przenosi się do rzeki.
AGBOGU - pierworodny syn Agbe, podczas nieobecności ojca opiekuje się swą matką.
AHWANGAN - słynie z brutalności i zniewolony kompleksem Edypa nieustannie czyha na życie swego ojca. Spowodował zatonięcie łodzi za co został wypędzony z morza.
TOKPODUN - cicha i spokojna córka Agbe, zrażona brutalnością brata opuściła dom rodzinny i przeniosła się do miejscowości Whydah, gdzie przyjęła postać rzeki.
SAHO - mieszka w falach morskich i powoduje przypływy morza.
GBEJONGBO - bóg fal odpływowych, najstarszy mieszkaniec morza, zatapia łodzie i powoduję utonięcie ludzi.
AFREKETE - najmłodsza córka Agbe, celuje w przebiegłości i zna wszystkie tajemnice rodziców, strzeże morskich bogactw.
DŻO - atmosfera, powietrze i życiodajne tchnienie, które miało ożywić człowieka.
A`IM - imię bóstwa staro-arabskiego wymieniane w źródłach muzułmańskich.
AMM - bóstwo księżyca w jemeńskiej mitologii.
AL.-ASWAD - bóstwo staro-arabskie wymieniane w źródłach muzułmańskich.
AL.-ASZHAL - bóstwo staro-arabskie o nieznanej bliżej naturze i funkcjach.
AWAL - bóstwo staro-arabskie, którego imię pojawia się w inskrypcjach samudejskich i jest wymieniane przez Jakuba.
AZRA`IL lub IZRA`IL - anioł śmierci, będącym jednym z czterech archaniołów.
BADŻAR - bóstwo staro-arabskie wymieniane w źródłach muzułmańskich.
AL.-BADŻADŻA - bóstwo staro-arabskie o nieznanej bliżej naturze i funkcjach.
BALHUT - w islamie ludowym odpowiednik biblijnego Lewiatana.
BANAT ALLAH - córki Allaha, trzy boginie z mekkańskiego panteonu Al.-Uzza, Al.-Lat i Manat. Kult Banat Allah istniał przed islamem w całej środkowej i północnej Arabii.
AL.-BURAK - mityczny wierzchowiec, którego, według tradycji muzułmańskiej, dosiadł Mahomet w noc swej cudownej podróży z Mekki do Jerozolimy. Ulubiony temat poetów, pisarzy i miniaturzystów.
DADŻDŻAL - mityczna postać z eschatologii. Odpowiednik chrześcijańskiego Antychrysta.
AD-DAR - bóstwo staro-arabskie wymieniane w źródłach muzułmańskich.
AL.-DŻABHAT - imię bóstwa staro-arabskiego.
AL.-DŻABT - imię bóstwa staro-arabskiego.
AL.-DŻADDA - bóstwo staro-arabskie. Opiekun studni i źródeł wody.
AL.-DŻALSAD - bóstwo czczone w Jemenie przez plemiona Kinda i w Hadramaucie. Wyobrażane w formie białej skały, na której umieszczano czarną głowę. W jego sanktuarium przepowiadano przyszłość i wróżona za pomocą strzał.
DŻILLA - mityczni mieszkańcy czwartej ziemi. Mają skrzydła jak pustynne ptaki, nie mają oczu, stóp ani rąk.
DŻINY - demony i duchy powstałe z czystego płomienia i obłoku pary, obdarzone nadnaturalną mocą i mogące przyjmować postacie ludzi, zwierząt i potworów. W islamie są pozostałością dawnych mitologicznych wyobrażeń przed-muzułmańskiej Arabii. Ulubiony temat legend i baśni ludowych. Były to istoty rozumne. Do dzinów zaliczamy: ghule, sile, i ifrity.
AL.-FALS - w czasach przed-muzułmańskich było to bóstwo opiekuńcze zbiegów, którzy w jego sanktuarium znajdowali azyl. Miało kształt człowieka. Ofiary wrzucano do świętej studni, służącej za skarbiec tego bóstwa. Ze studni tej, po zniszczeniu sanktuarium Ali, bratanek Mahometa, miał wydobyć dwa legendarne miecze.
GABRIEL (Dżibra`il) - archanioł zwany w tradycji muzułmańskiej "człowiekiem Boga". Wspomniany po raz pierwszy w "Starym Testamencie". Jest zarządcą raju, węży i cherubinów. Jest najczęściej wysłannikiem Boga do ludzi.
GHUL lub GHULA - zły demon w mitologii Arabów. Występuję jako zwierzę lub straszliwy potwór, bądź wiedźma zamieszkująca cmentarze i odosobnione miejsca.
AL.-HABA - bóstwo staro-arabskie wymieniane w źródłach muzułmańskich.
HABIB - anioł uformowany z ognia i śniegu. Strażnik drugiego nieba.
HAMA - mityczny ptak, który co sto lat powraca do grobu zmarłego.
HARUT - anioł wymieniany w Koranie jako ten, który w Babilonii nauczał ludzi czarów.
MARUT - anioł wymieniany w Koranie jako ten, który w Babilonii nauczał ludzi czarów.
HAWWA (EWA) - żona Adama, stworzona z jego zakrzywionego żebra.
HUBAL - główne bóstwo Kurajaszytów. Bóg nieba i księżyca, czczony również w Nabatei i Palmyrze. Bóg przyrody którego kult związany z cyklem przemian w naturze. Jego sanktuarium było wyrocznią, gdzie przy pomocy strzał udzielano rad i przepowiadano przyszłość.
HUNAM - żeńskie bóstwo solarne, dające ciepło. Imieniem tym określa się także źródła wody w środkowej Arabii.
HUTUM - mityczne potwory zamieszkujące siódmą ziemię. Mają szczęki dzikich zwierząt i oczy pałające okrucieństwem.
IBIS - imię szatana, znanego także jako Aduww Allah (wróg Boga). Wymienione w Koranie pojawia się często w przekazach tradycji muzułmańskiej, baśniach i legendach.
ILMUKACH - w południowo-arabskiej mitologii bóstwo czczone w królestwie Saba. Bóg księżyca, deszczu, urodzaju, i wojny. Jego symbolami są grzmoty i sierp księżyca.
ISAF - bóstwo staro-arabskie będące personifikacją płodności. Wiązane przez niektórych z hipotezą o prostytucji sakralnej w sanktuariach dawnej Arabii.
NALIL - bóstwo staro-arabskie będące personifikacją płodności. Wiązane przez niektórych z hipotezą o prostytucji sakralnej w sanktuariach dawnej Arabii. Tradycja głosi że Isaf i Nail to mężczyzna i kobieta jemeńskiego pochodzenia z plemienia Dżurhum. Dopuścili się grzechu uprawiając miłość cielesną w świątyni, za co zostali ukarani - zamieniono ich w kamienie. Bożki te, jak wiele innych zostały zniszczone przez Mahometa.
ISRAFIL (Asrafil) - jeden z czterech archaniołów. Spełnia on ważną rolę w eschatologii muzułmańskiej. Zapowiada bowiem koniec świata.
AL.-ITR - bóstwo staro-arabskie wymieniane w źródłach muzułmańskich.
AL.-JABUB - bóstwo staro-arabskie o nieznanej naturze i funkcjach.
JADŻUDŻ - mityczne ludy olbrzymów, zamieszkujące krańce ziemi. W muzułmańskiej eschatologii przejdą one wielki mur, odgradzający ich od obszarów zamieszkałych przez ludzi.
MARDŻUDŻ - mityczne ludy olbrzymów, zamieszkujące krańce ziemi. W muzułmańskiej eschatologii przejdą one wielki mur, odgradzający ich od obszarów zamieszkałych przez ludzi.
GOG - mityczne ludy olbrzymów, zamieszkujące krańce ziemi. W muzułmańskiej eschatologii przejdą one wielki mur, odgradzający ich od obszarów zamieszkałych przez ludzi.
MAGOG - mityczne ludy olbrzymów, zamieszkujące krańce ziemi. W muzułmańskiej eschatologii przejdą one wielki mur, odgradzający ich od obszarów zamieszkałych przez ludzi.
JAGHUT - bóstwo wymienione w Koranie. Przedstawione w postaci lwa, symbolu słońca, uważane także za bóstwo deszczu. bóstwo z Jemenu.
JALIL - bóstwo o nieokreślonej naturze.
JA`UK - bóstwo przedstawione w postaci konia, utożsamiane z Jaghutem, dawca deszczu. Czczony był przez plemiona Hamdan i Chaulan, a świątynia znajdowała się w Chajwan.
KAJS - nazwa mistycznych istot zamieszkujących trzecią ziemię. Pożywieniem ich jest pył, a napojem sok z roślin pustynnych.
KALKAIL - strażnik piątego nieba.
KARIN - demoniczny stwór i sobowtór człowieka, zrodzony w chwili jego narodzin. Utożsamiany często z dżinem lub szatanem.
KASRA - bóstwo solarne.
AL.-KUTAT - mityczne potwory podobne do ptaków, zamieszkujące szóstą ziemię.
AL.-LAT - staro-arabska bogini nieba i deszczu, czczona też jako bogini Słońca i planety Wenus. W Palmyrze utożsamiana z Ateną. Jedna z triady bogiń Banat Allah (córki Allaha). Królowa władająca otchłanią, w której więziona jest Isztar - babilońska bogini. Jej sanktuarium znajdowało się w miejscowości At-Ta`if, gdzie była czczona pod postacią białej czworobocznej skały.
AL.- MADAN - bóstwo staro-arabskie wymieniane w źródłach muzułmańskich.
MANAT - bogini przeznaczenia, opiekunka grobów i bogini miłująca sprawiedliwość. Jej sanktuarium znajdowało się w Kudajd. Na rozkaz Mahometa Ali zniszczył jej posąg i zabrał z jej sanktuarium dwa miecze zwane Michzam i Rasub.
MANAF - bóstwo Kurajaszytów znane z licznych imion teoforycznych. Kult tego bóstwa znany był także na Półwyspie Synaj i Palmyrze.
MANHAF - bóstwo staro-arabskie.
AL.-MUHARRIK - bóstwo staro-arabskie.
MUNKAR - niebieskooki strażnik grobów, anioł który przeprowadza wstępny sąd nad umarłym.
NAKIR - niebieskooki strażnik grobów, anioł który przeprowadza wstępny sąd nad umarłym.
NASR - bóstwo staro-arabskie wymieniane w Koranie. Nasr (orzeł, sokół), zgodnie z tradycją muzułmańską, wchodzi w skład grupy pięciu bóstw znanych jako noetyckie. Po potopie opadająca woda miała wyrzucić posąg tegoż bóstwa na wybrzeże Arabii.
AN-NUCHCHA - bóstwo staro-arabskie.
NUHM - bóstwo staro-arabskie.
ARRABBA - bóstwo staro-arabskie.
RAJJAN - mityczny byk podtrzymujący ziemię.
RI`AN - bóstwo staroarabskie.
RIDWAN - anioł pełniący funkcję strażnika raju.
RUDA - bóstwo rodzaju żeńskiego, otaczane szczególną czcią w okresie przed-muzułmańskim w północnej i środkowej Arabii. Bogini ziemi i urodzaju. Przedstawiana niekiedy pod postacią nagiej kobiety, trzymającej w rękach końce rozpuszczonych włosów. Na jej prawej ręce wyryta była gwiazda.
SAD - bóstwo astralne, będące personifikacją losu i szczęścia.
SADJA`IL - anioł pełniący funkcję strażnika trzeciego nieba.
SALSA`IL - strażnik czwartego nieba.
SAMUDA - bóstwo staro-arabskie.
SILA - mityczny stwór zamieszkujący pustynie.
SUWA - bóstwo wymieniane w Koranie. Przedstawiane w formie zwykłego, nie ociosanego kamienia. Uważane też za bóstwo strzegące zbłąkanych stad.
SZAJTAN - szatan, zły duch szkodzący ludziom. W wierzeniach ludowych identyfikowany z dżinami - często łączy go wspólne pochodzenie.
SZAMACHA`IL - anioł, strażnik szóstego nieba.
ASZ-SZAMS - bóstwo solarne czczone w środkowej Arabii przez plemię Banu Tamin. Występuje w inskrypcjach katabańskich i sabejskich.
AT-TAGHUT - bóstwo staro-arabskie.
TININ - odpowiednik biblijnego Lewiatana.
AL.-UKAJSIR - bóstwo staro-arabskie, otaczające opieką plemię Lachm. Jego sanktuarium znajdowało się w północnej Arabii na pograniczu z Pustynią Syryjską. Odbywały się tam uroczyste rytualne procesje, pielgrzymi golili głowy i z każdym kosmykiem włosów składali w ofierze garść mąki. Święte kamienie (ansab) poświęcone temu bóstwu opryskiwano krwią ofiarowanych zwierząt i składano przy nich przysięgi.
UMJANIS - bóstwo lunarne czczone przez plemię Chaulan.
UWAL - bóstwo staro-arabskie.
AL.-UZZA - bogini planety Wenus. Jedna z trzech córek Allaha. W okresie przed-muzułmańskim kult tej bogini był szeroko rozpowszechniony w całej północnej Arabii. Utożsamiana z grecką Afrodytą. Wraz z boginią Ruda uważana za hipostazę ogólno-semickiego bóstwa Asztar. Jej sanktuarium znajdowało się w dolinie Nahla. Mieszkała w drzewie samura, będącą odmianą akacji.
WADD - jedno z pięciu bóstw staro-arabskich wymienionych w Koranie. W jemeńskiej mitologii uważany za boga Księżyca. Przedstawiany jako postać człowieka z mieczem, kopią, łukiem i kołczanem. Tradycja głosi, że był jednym z głównych bóstw, które czczono w czasach Noego.
ZU AL.-CHULASA - bóstwo opiekuńcze plemienia Badżila i Azd. Przedstawiane w formie białego kamienia z wyrytą na nim koroną. Na kamieniu wieszano ozdobne szaty, naszyjniki i oblewano go mlekiem. Przepowiadano przy nim przyszłość, posługując się trzema strzałami. Jego sanktuarium znajdujące się blisko Mekki, zostało zniszczone przez Proroka, a sam posąg posłużył za próg meczetu w Tabali.
ZU AL.-KAFFAJN - bóstwo "z dwiema dłońmi", czczone w czasach przed-muzułmańskich. Utożsamiane z Zu asz-Szara.
ZU AR-RIDŻI - bóstwo staro-arabskie.
ZU ASZ-SZARA lub DUSZARA - staro-arabskie bóstwo roślinności i wegetacji. Identyfikowane z Dionizosem. W Petrze był bogiem karającym złodziei grobów. Główne bóstwo nabatejskiego panteonu. Otaczane czcią przez liczne plemiona arabskie. Znany w epoce rzymskiej pod imieniem Dusares. Przedstawiany w formie kamienia na podstawie pokrytej złotem.
AZ-ZUN - bóstwo o charakterze astralnym, będące personifikacją piękna i urody. Jego sanktuarium znajdowało się w miejscowości Al.-Ubulla w pobliżu Al.-Basry.
Zmieniony przez - Methos w dniu 2005-01-09 12:14:46
