Trawers Gobi w Wagabundzie

Mamy przyjemność zaprosić na kolejne spotkanie "Świat bliższy niż sądzisz". Tym razem gościć będziemy studentów z naszej uczelni - Michała Thlona i Piotra Różalskiego, którzy przeszli pieszo pustynię GOBI.


Pokonali 1000 km w ciągu 48 dni - jest to najdłuższy pieszy trawers Pustyni Gobi dokonany bez jakiejkolwiek możliwości kontaktu z otoczeniem. Trasa wędrówki prowadziła przez mongolską część pustyni Gobi wzdłuż granicy z Chinami, począwszy od miejscowości Baan-Ovoo, kończąc na Ergel.
Została podzielona na 6 dwustukilometrowych odcinków. Polacy rozpoczęli wędrówkę w górach Ałtaju Mongolskiego, podczas najgorętszego okresu w tym rejonie świata. W ciągu dnia temperatura wynosiła ok. 45 st. C. w cieniu, zaś temperatura piasku i powietrza tuż nad ziemią ok. 70 st. C.
Do wyprawy przygotowywali się od roku. Trenowali na siłowni i wspinali się w górach, bo w Polsce nie ma miejsca o warunkach klimatycznych zbliżonych do Pustyni Gobi. Zabrali ze sobą kilkaset kilogramów ekwipunku m.in. namioty, śpiwory i specjalne okulary oraz maski na twarz chroniące przed pyłem z piasku i owadami.
Uczestnicy wyprawy najbardziej obawiali się wyczerpania, spowodowanego brakiem wody, dlatego zabrali ze sobą dwa wózki, specjalnie na te okoliczność skonstruowane z lekkiej blachy aluminiowej, na których znajdowały się pojemniki z wodą - po 100 litrów na osobę. Każdy z wózków obciążony był ok. 160 kg bagażu.
Spotkanie pt. "GOBI" odbędzie się wyjątkowo w poniedziałek 6 listopada na Akademii Ekonomicznej w Krakowie, przy ulicy Rakowickiej 27, w pawilonie sportowo-dydaktycznym w sali amfiteatralnej ( II piętro) o godzinie 17.00. Spotkanie organizowane jest przez Turystyczne Kolo Naukowe "WAGABUNDA".


Pozdro - Tomek - multimd

Klimandżaro 2000

Dzień 1.

Startujemy z Okęcia i przez Brukselę lecimy do stolicy Kenii Nairobi. Tam spędzamy pierwszą noc

Dzień 2.

Sześciogodzinna podróż przez Kenię i Tanzanię do stóp Kilimandżaro.
Granicę kenijsko- tanzańską przekraczamy w Namanga. Wieczorem powinniśmy
dotrzeć na miejsce. Noc spędzamy w Moshi.


Dzień 3.

To pierwszy dzień wspinaczki, a zarazem najdłuższyższy etap, bo i wysokość
najmniejsza. Wkraczamy do Parku Narodowego Marangu.Wspinamy się aż do obozu Mandara Hut. Pierwszy etap kończymy w tym obozie na wysokości 2 744 m n.p.m.

Dzień 4.

Już po ośnieżonych zboczach Kilimandżaro wspinamy się dalej. Zakładamy, że
uda nam się dotrzeć do obozowiska Horombo Hut na wysokości 3 761 m n.p.m.Tam nocujemy.

Dzień 5.

Wzrasta wysokość, więc i nasze etapy siłą rzeczy muszą być krótsze.
Tego dnia po 13 km mamy zamiar dotrzeć do obozu Kili. Jesteśmy na wysokości 4 732 m n.p.m.

Pozdro - Tomek - multimd

Dzień 6.
Wyruszamy jeszcze przed świtem drogą Gillmana. Cel tego dnia jest jeden -
zdobyć szczyt. Jeżeli się uda, podchodzimy trudniejszą drogą od strony Uhuru. Po zdobyciu szczytu schodzimy do obozu Horombo Hut.Tam też nocujemy.

Dzień 7.

To drugi dzień wędrówki w dół. I tego dnia prawdopodobnie udaje nam się
zakończyć schodzenie.

Dzień 7 - 15.

Pokonujemy drogi i bezdroża sawanny Kani i Tanzanii. Cel - wytropienie i
podpatrywanie dzikich zwierząt.

Dzień 16.

Powrót do Polski.

Pozdro - Tomek - multimd

Polska 2000

Hej,

Wczoraj wróciłem do domu, nareszcie. Powitanie było umiarkowane. Wiem, że czas wszystko wyrówna. Mam jednak nadzieje, że w przyszłym roku również wybiorę się w podróż i podzielę się z Wami moimi spostrzeżeniami.



Na zakończenie bardzo chciałbym podziękować portalowi INTERIA.PL za cierpliwość i wyrozumiałość przy współpracy z takim nowicjuszem jak ja. Jeżeli zorganizuje coś jeszcze na pewno będziecie mogli przeczytać o tym na stronach [www.turystyka.interia.pl].

Dziękuję wszystkim moim sponsorom. Na pierwszym miejscu Yamaha Motor Polska za pomoc w zdobyciu wspaniałego pojazdu jakim jest Virago. Philips Kwidzyn za pomoc w kupnie stroju i udostępnieniu sprzętu elektronicznego. Jak i również PEKAO S.A. Oddział Grudziądz i Druk Ekspres za pomoc w organizacji wyprawy.

Dziękuję wszystkim życzliwym ludziom, którzy podali pomocną dłoń podczas wyprawy. Pozdrawiam wszelkich motocyklistów i podróżników bez względu na rodzaj transportu.

Powodzenia i do zobaczenia na szlaku.

IGHooR

Pozdro - Tomek - multimd

Salt Lake City

W Idaho spędzamy noc w motelu. Podobnie następne. Po trzech zimnych nocach na kempingu w Yellowstone, przyda się trochę wygód. W drodze na południe do Utah okrążamy Jezioro Niedźwiedzie słynne miedzy innymi z unikalnych gatunków ryb, które poza nim nie występują nigdzie na świecie. I jeszcze ten kolor wody.



Po drodze do Logan trzeba jeszcze przejechać góry, malownicze, dzikie i mało uczęszczane. Potem przez chwile wzdłuż Wielkiego Jeziora Słonego, drugiego (po Morzu Martwym) pod względem zasolenia zbiornika wodnego na świecie. Czasy świetności tego miejsca należą jednak do przeszłości, z licznych niegdyś kurortów nic nie pozostało, po godzinie bezskutecznych poszukiwań miejsca, gdzie można by spróbować kąpieli, rezygnujemy.

Salt Lake City - stolica Mormonów, miasto Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2002, aż tyle i tylko tyle. Poza tym nie ma tu nic ciekawego. No, może widoki, bo położenie miasta jest rzeczywiście malownicze. Nie można nie zobaczyć Temple Square, światowego centrum Mormonów. To tu stoi monumentalna, wysoka na 64 metry świątynia, dostępna tylko dla członków Kościoła i tylko w podczas największych uroczystości. Wokół świątyni nie sposób nie spotkać charakterystycznie ubranych dziewcząt, które chętnie, choć nie natrętnie służą informacja na temat swej wiary. Miejsce jest ciekawe i warto się tu na chwile zatrzymać.

Planowaliśmy z Salt Lake City jechać przez Nevadę do Reno, przejechać słynną drogą numer 50, najbardziej odludna droga Ameryki. Łatwo jednak daliśmy się przekonać, że dużo ciekawiej będzie jechać na południe, zobaczyć parki narodowe Bryce Canyon i Zion, a potem skierować się do Las Vegas. Jak się wkrótce przekonaliśmy, rada była bardzo dobra.





Pozdro - Tomek - multimd

WARTA-POLPHARMA ukończyła regaty The Race !!!

Na czwartej pozycji, za francuskimi katamaranami CLUB MED i INNOVATION EXPLORER oraz amerykańskim TEAM ADVENTURE, WARTA-POLPHARMA wpłynęła na metę w Marsylii dziś o godzinie 18.32 czasu uniwersalnego.



W wokółziemskim wyścigu, WARTA-POLPHARMA pozostawiła za swoimi rufami ponad 32 000 mil morskich, pokonując trasę regat w ciągu 99 dni, 12 godzin, 31 minut.
Jest to oficjalny czas pokonania trasy przez polski jacht, podany przez komisję sędziowską regat, uwzględniający niezawinione przez załogę postoje w Gibraltarze i w Wellington.

Ostatnie kilkadziesiąt mil do mety WARTA-POLPHARMA pokonała w ciężkim sztormie jaki rozszalał się nad Zatoką Lwią. Silny północno-zachodni mistral wiejący znad Francji zmusił załogę WARTY-POLPHARMY do założenia trzech refów na grotżaglu.

31 grudnia 200 roku, punktualnie o godzinie 14.00, polski katamaran wśród pięciu innych jachtów, wystartował z Barcelony do wokółziemskich regat The Race.

Załoga WARTY-POLPHARMY:
Roman Paszke - skipper,
Dariusz Drapella - nawigator,
Wojciech "Bary" Długozima - bosman,
Robert "Dżabes" Janecki,
Mariusz "Pirat" Pirjanowicz,
Zbigniew "Gutek" Gutkowski,
Jarosław "Kaczor" Kaczorowski,
Ryszard Block
Piotr "Kaczka" Cichocki

Do Marsylii WARTA-POLPHARMA dotarła z załogą okrojoną do siedmiu osób; w porcie Fortaleza, załogę opuścili Ryszard Block, Piotr "Kaczka" Cichocki.


Tymczasem kłopoty nadal nie omijają brytyjskiego TEAM LEGATO.

Dziś rano jeden z członków załogi TEAM LEGATO, Ukrainiec Sława Sysenko doznał dość poważnej kontuzji. Do wypadku doszło kiedy żeglarz przebywał na przedniej siatce, zmieniając przednie żagle. Jacht żeglował pod silny przeciwny wiatr. Wówczas jedna z większych fal wyrzuciła żeglarza do góry. Upadając doznał on złamania lewej nogi. Skipper jachtu, Tony Bullimore, który jest przeszkolony w udzielaniu pierwszej pomocy, opatrzył nogę kontuzjowanego. Pomimo złamania nogi, Sysenko postanowił wraz z załogą dotrzeć do Marsylii, gdzie jacht spodziewany jest za 3 - 4 dni.

W momencie kiedy WARTA-POLPHARMA wpływała na metę, TEAM LEGATO miła do polskiego jachtu 735 mil straty.

Dotychczas zaledwie dwa polskie jachty brały udział w okołoziemskich regatach. Były to COPERNICUS dowodzony przez Zygfryda Perlickiego i OTAGO, pod dowództwem nieżyjącego już Zdzisława Pieńkawy. Oba jachty wystartowały w pierwszej edycji wokółziemskich, załogowych, etapowych regat Whitbread Round The World Race 1973/74.

Trasa regat różniła się dość znacznie od trasy The Race. Start i meta zlokalizowane były w Portsmouth w Wielkiej Brytanii, jachty nie musiały przejść przez Cieśninę Cooka w nowej Zelandii, zaś w Kapsztadzie, Sydney i Rio de Janeiro zlokalizowano porty etapowe.

Wokółziemską trasę OTAGO pokonał w 203 dni i 22 godziny, zaś COPERNICUS w 204 dni i 19 godzin. Po przeliczeniach COPERNICUS został sklasyfikowany na 11 miejscu, zaś OTAGO na 13 miejscu.

Przez wiele następnych lat, kiedy polscy żeglarze w ogóle nie pojawiali się na trasach wokółziemskich regat, dokonał się prawdziwy skok technologiczny i jakościowy w budowie jachtów i osprzętu. Poza tym w przeciwieństwie do WARTY-POLPHARMY, OTAGO i COPERNICUS, były jachtami jednokadłubowymi, czyli zdecydowanie wolniejszymi i miały do pokonania nieco inną trasę. W związku z tym wyniki tych jachtów są zupełnie nieporównywalne z wynikiem WARTY-POLPHARMY.

Trasą nieco zbliżoną do The Race - wokół trzech przylądków (Dobrej Nadziei, Leeuwin i Horn i non stop, żeglował w latach 1970 - 80 Henryk Jaskuła. Stał się on w ten sposób pierwszym Polakiem i trzecim żeglarzem w historii, który samotnie, bez zawijania do portów okrążył glob. Henryk Jaskuła na pokładzie jachtu DAR PRZEMYŚLA opuścił Gdynię w czerwcu 1979 roku. Po 344 dniach samotnej żeglugi non stop, w maju 1980 r. Jaskuła powrócił do Gdyni.

Klasyfikacja na godzinę 19.00:


Msc Nazwa jachtu Prędk. Prędk. Śred. prędk. Dystans chwil. rzecz.* za ost. 24 h do lidera [węzły] [węzły] [węzły] [Mm]1. CLUB MED Ukończył regaty 4.03.2001, 19.56Czas opłynięcia globu: 62 dni, 6 godz., 56 min., 33 sek. 2. INNOVATION EXPLORER Ukończył regaty 6.03.2001, 11.32Czas opłynięcia globu: 64 dni, 22 godz., 32 min., 38 sek.3. TEAM ADVENTURE Ukończył regaty 24.03.2001, 09.21Czas opłynięcia globu: 82 dni, 20 godz., 21 min., 2 sek.4. WARTA-POLPHARMA Ukończył regaty 10.04.2001, 18.32Czas opłynięcia globu: 99 dni, 12 godz, 31 min.5. TEAM LEGATO 8,0 3,3 5,1 735

* prędkość rzeczywista w kierunku najbliższego punktu kontrolnego - ang. VMG (Velocity Made Good)




Pozdro - Tomek - multimd

Andy 2000 - podsumowanie

Uczestnicy wyprawy naukowej odwiedzili cztery kraje, położone w Ameryce Południowej: Argentynę, Boliwię, Peru i Chile. Kraje te położone są na półkuli południowej, głównie na obszarze fałdowań alpejskich i młodego wulkanizmu. Przez to rzeźba w odwiedzonym obszarze jest rzeźbą wysokogórską.



Odwiedzony obszar położony jest w zasięgu klimatów zwrotnikowych i podzwrotnikowych kontynentalnych suchych, z odmianą klimatów górskich i wyżynnych. Charakteryzują się one niewielkimi opadami (poniżej 250 mm rocznie), a na wybrzeżu Oceanu Spokojnego klimat jest skrajnie suchy - poniżej 50 mm rocznie (w mieście Arica roczna suma opadów nie osiąga 1 mm). Na tym obszarze (pustynia Atacama) występują również kilkuletnie okresy bez opadów.

Argentyna

Powierzchnia - 2 780 092 km2, ludność - 34 mln. Republika federacyjna, podzielona na 23 prowincje i 1 dystrykt federalny. Stolicą jest Buenos Aires. Język oficjalny: hiszpański.

Boliwia

Powierzchnia - 1 098 581 km2, ludność - 7,9 mln. Republika, podzielona na 9 departamentów. Stolicą konstytucyjną jest Sucre, zaś siedziba rządu mieści się w La Paz. Język oficjalny: hiszpański, keczua, ajmara.

Peru

Powierzchnia - 1 285 216 km2, ludność - 24,1 mln. Republika, podzielona na 24 departamenty i 1 prowincję (Callao). Stolicą państwa jest Lima. Język oficjalny: hiszpański, keczua (w użyciu także ajmara).

Chile

Powierzchnia - 756 626 km2, ludność - 14,2 mln. Ustrój - republika, podzielona na 12 regionów i 1 Region Metropolitarny Santiago. Stolicą jest Santiago. Język oficjalny: hiszpański




Pozdro - Tomek - multimd

Atrakcje turystyczne na trasie wyprawy

- założone w 1536 r. przez Pedro de Mendoza. Centrum miasta stanowi Avenida de Mayo, łącząca Plaza de Mayo z Plaza del Congreso. W pobliżu rzuca się w oczy ogromny Obelisco. Obecnie dostępny dla zwiedzających jest Różowy Dom (Dom Rządowy - Casa de Gobierno), otwarte tam zostało muzeum, w którym prezentowane są pamiątki po kolejnych prezydentach. Imponująco prezentuje się Pałac Kongresowy ( Palacio del Congreso) oraz Teatr Kolumba, w którym mieści się opera, balet i sala koncertowa. Najciekawszą jednak dzielnicą stolicy jest La Boca, zbudowana przez włoskich imigrantów. Klecili oni swoje domy wzdłuż wąskiego kanału Riachuelo. Swój bajecznie kolorowy wygląd dzielnica zawdzięcza jaskrawo pomalowanym domom. Bardzo interesująca jest także dzielnica San Telmo, a zwłaszcza okolice Plaza Dorrego. Jest to dzielnica artystów, zachowała ona swój specyficzny klimat. Na Plaza Dorrego co niedziela odbywa się słynny pchli targ, na którym kupić można praktycznie wszystko. Można tam znaleźć wiele cennych przedmiotów. W tym czasie odbywają się również darmowe pokazy tanga, naprawdę doskonałej jakości.

Tanie noclegi (7$) można znaleźć w dzielnicy San Telmo

Argentyna.

Co roku Argentyna gości coraz więcej turystów z zagranicy. W 1991 roku było to 2 870 tys. Najwięcej przybywa z Urugwaju, następnie z Chile, Brazylii, Stanów Zjednoczonych, Paragwaju, Boliwii, Francji, Wielkiej Brytanii. Szczyt turystyczny przypada na okres wiosenny (od września do grudnia), a zamiera w maju i w czerwcu. Wpływy z obecności turystów zagranicznych w 1991 r. wynosiły 2,4 mld USD. Rozwojowi turystyki towarzyszy stale powiększająca się baza noclegowa. W ilości miejsc noclegowych Argentyna zajmuje pierwsze miejsce w Ameryce Południowej. Głównymi obszarami koncentracji ruchu turystycznego są parki narodowe. Najczęściej odwiedzane są: Nahuel Huapi, Iguazu, Ziemia Ognista, Lago Puelo, El Palmar, Lanin, Los Alceres, a dalej Glaciares, Rio Pilcomayo i El Rey. W ostatnich czasach wzrasta atrakcyjność obszarów górskich, Iguazu i delty Parany, a maleje (w liczbach względnych) udział wybrzeża Oceanu Atlantyckiego. Jednakże frekwencja jest uzależniona od stopnia rozwoju całej infrastruktury turystycznej, a w szczególności od bazy noclegowej i zaopatrzenia handlowego.

Buenos Aires

Lujan

- jest ośrodkiem kultu patronki kraju - Matki Boskiej z Lujan. Jej wizerunek znajduje się w neogotyckiej Basilica de Nuestra Seňora de Lujan, która jest najważniejszym w kraju celem pielgrzymek.

San Antonio de Areco

- osada pełni rolę symbolicznego centrum tradycyjnej kultury gauchos (południowoamerykańskich cowboy, z własną kulturą i obyczajami). Znajduje się tam Park Kreolski i Muzeum Gauchos. Jest to popularne miejsce weekendowych wycieczek mieszkańców Buenos Aires.

Cordoba

- centralnym punktem jest Plaza San Martin, przy którym usytuowany jest kościół katedralny (Iglesia Catedral). Genralnie niezbyt ciekawe zakurzone miasto.

Osady Indian Keczua

- są to maleńkie rolnicze osady, położone w dolinie, pośród kolorowych wzgórz. Jedną z nich jest Tilcara. Znajduje się tutaj kilka muzeów. Wart uwagi jest piękny widok, rozciągający się z jednego z okolicznych wzgórz na osadę i otaczające ją góry. W wiosce Maimara na uwagę zasługuje cmentarz indiański.

Przy stacji benzynowej w Tilcarze można rozbić namiot za darmo i skorzystać z prysznica (1$)

Tucuman

- to tutaj podpisana została Deklaracja Niepodległości, toteż jedną z głównych atrakcji jest Dom Niepodległości ( Casa de la Independencia). Najbardziej rzucającą się w oczy budowlą w centrum miasta jest pochodząca z przełomu wieków Casa de Gobierno (Dom Rządowy).

Można przenocować na Kempingu przy szkole (4$) na południowym krańcu dworca autobusowego

Pozdro - Tomek - multimd

Boliwia

Walory turystyczne Boliwii nie są w pełni wykorzystane, mimo iż na rozwój infrastruktury przeznacza się fundusze pochodzące z pomocy zagranicznej, inwestując przede wszystkim w bazę hotelową, głównie w La Paz. W ostatnich latach obserwuje się wzrost zainteresowania wyjazdami do Boliwii wśród turystów europejskich, amerykańskich i japońskich. Choć liczba cudzoziemców odwiedzających Boliwię stale wzrasta (w 1990 było to 217 071 osób), dochody uzyskiwane z tej dziedziny gospodarki wciąż mają niewielkie znaczenie. Boliwia jest często mylona z krajami, w których mają miejsce ostre konflikty wewnętrzne oraz kojarzona jest z przede wszystkim z narkotykami. Są to główne powody zniechęcające turystów. Zagranicznych gości przyciągają zarówno oblodzone szczyty Kordyliery Zachodniej, jeziora i solniska Altiplano, jak również bujna roślinność Amazonii i rozległe równiny Chaco. Zainteresowaniem cieszą się również zabytki kultury prekolumbijskiej, głównie Tiahuanaco i Wyspa Słońca na Jeziorze Titicaca.

La Paz

- pierwsze wrażenie, jakie odnosi turysta jest niesamowite. Droga do metropolii wiedzie przez brudne i zaniedbane El Alto, położone na Altiplano. W pewnym momencie droga gwałtownie się obniża, a oczom ukazuje się La Paz, położone 400 metrów niżej, rozciągające się na dnie i zboczach ogromnego kanionu. Nad miastem (średnia wysokość 3 600 m n.p.m.) górują trzy ośnieżone wierzchołki Illimani (6 402 m n.p.m.). Jest to bardzo atrakcyjne miasto. Można spędzać długie godziny na spacerach po malowniczych uliczkach i targowiskach. Niezwykle interesujący jest kościół św. Franciszka, położony przy Plaza de San Francisco. W okolicy znajduje się Targowisko Czarowników. Kupić tam można różne magiczne mikstury, zioła, nasiona, figurki oraz wysuszone płody lam (podobno chronią przed wszelkimi możliwymi chorobami i złośliwymi duchami ze świata Ajmarów). W stolicy znajduje się wiele muzeów i, oczywiście, Katedra usytuowana przy Plaza Murillo. Przy głównym placu znajduje się także Pałac Prezydencki i Budynek Congreso Nacional.

Bardzo ładne miasto (trzeba odwiedzić). Najtańsze przyzwoite noclegi można znaleźć za ok. 2,5 3 $ (np. Allojamiento Universo przy Calle Inca Mayta Capac 175).

Tiahuanaco

- zwane jest także Tiwanaku. Znane jest jako miejsce najsłynniejszych odkryć archeologicznych w Boliwii. Ruiny, położone na równinnym Altiplano, stanowią pozostałości budowli zbudowanych z kamiennych bloków. Waga tych kamieni sięga nawet 175 ton. Łączone były za pomocą miedzianych klamer. Zachowały się ruiny budowli wysokiej na 15 metrów, w kształcie piramidy schodowej, będącej prawdopodobnie fortecą. W jej pobliżu znajduje się kamienny dziedziniec, otoczony słupami oraz słynna Brama Słońca, zbudowana z jednego bloku skalnego o wadze ok. 12 ton.

Zachowało się niezbyt wiele jednak warto zobaczyć. Dojazd z La Paz (ul. Jose Maria Asin ok. 2$ w jedną stronę). Wstęp dla studentów ok. 3$. Jeżeli ktoś planuje kupować indiańskie pamiątki (figurki, totemy itp.) to tylko tutaj. W innych miastach jest dużo drożej!!!

Sorata

- przez wielu uznawana jest za najpiękniejszą miejscowość Boliwii. Położona jest na wysokości 2 695 m n.p.m., u podnóża szczytów Illampu (6 362 m) i Ancohumy (6 427 m). Godna zwiedzenia jest Gruta de San Pedro, oddalona od miejscowości o 12 kilometrów. Spacer zboczem głębokiej doliny Rio San Cristobal dostarcza niezapomnianych wrażeń.
Dojazd z La Paz z okolic ul. Apumalla (ok. 2,5$). Przyzwoite noclegi od około 1,6$. Wstęp do Gruta San Pedro ok. 1$. Prowadzi do niej Bardzo atrakcyjna widokowo droga z widokiem na Illampu. Niezmiernie dziwny ogrodzony ogród na Rynku w Soracie (nie ma możliwości wejścia nawet za opłatą).

Copacabana

- położona jest nad Jeziorem Titicaca, na wysokości ok. 3 810 m n.p.m. Miejscowość jest centrum pielgrzymkowym kraju za sprawą znajdującego się tam wizerunku Matki Boskiej Gromnicznej, obecnie patronki Boliwii. W niedzielę można zaobserwować tam niezwykle ciekawy zwyczaj święcenia samochodów. Na północ od miasta wznosi się wzgórze Cerro Calvario. Rozciąga się z niego wspaniały widok na Copacabanę, Jezioro Titicaca oraz otaczające je wzgórza.

Miły nocleg w Kota Kahuania przy Av. Busch (ok.1,6$) zdecydowanie lepszy od Bolivar polecanego w tej samej cenie przez Lonely Planet. Jednak nie ma w nim bierzącej wody oraz ciepłego prysznica. Trzeba wybrać się na rejs po jeziorze Titicaca. Całodzienna wycieczka ze zwiedzaniem Wyspy Słońca i Księżycowej kosztuje ok. 5$ (istnieją dwie agencje organizujące wycieczki, jednak posiadają te same ceny, przewodników i łodzie)

Isla del Sol

- zgodnie z wierzeniami Inków jest to miejsce narodzin wszystkich ważnych bóstw, w tym samego Słońca. Na wyspie położonych jest kilka niewielkich wiosek. Główną atrakcją wyspy są ruiny budowli inkaskich: Pilko Kaina oraz zespół Chincana, w którym znajduje się święta skała związana z inkaską legendą stworzenia. W miejscowości Cha'llapampa otwarte jest muzeum, w którym prezentowane są przedmioty wydobyte podczas podwodnych wykopalisk prowadzonych na północ od wyspy. Mniejsza Isla de la Luna prezentuje ruiny inkaskiej świątyni Słońca.

Potosi

- założone zostało w 1545 roku. po odkryciu w okolicy bogatych złóż srebra. Centrum miasta jest pełne zabytków z okresu kolonialnego. Główną atrakcją miasta są jednak udostępnione do zwiedzania kopalnie srebra. Wizyta w kopalni wymaga wiele wysiłku, gdyż często trzeba przeciskać się przez wąskie, niskie i pełne błota i kurzu chodniki. Niejednokrotnie zwiedzający zmuszeni są do wspinania się po linach i drabinach bez wszystkich szczebli.

Ceny noclegów zaczynają się od ok. 2$, podczas fiesty rosną dwukrotnie. Trzeba zobaczyć kopalnie (kilkugodzinna wycieczka od 5$). Biura zapewniają kurtki i gumiaki.




Pozdro - Tomek - multimd

Strona 1 Argentyna Boliwia Peru ChileStrona 2 Atrakcje turystyczne na trasie wyprawy Argentyna. Buenos Aires Lujan San Antonio de Areco Cordoba Osady Indian Keczua TucumanStrona 3 Boliwia La Paz Tiahuanaco Sorata Copacabana Isla del Sol PotosiStrona 4 Peru Arequipa Caňón del Colca Rio Majes Toro Muerto Pływające wyspy Indian Uros Cuzco Machu PicchuStrona 5 Chile Santiago de Chile AntofagastaStrona 6 Kultura i obyczaje
Andy 2000 - podsumowanie

Peru

Peru jest krajem o wielkich walorach turystycznych, zarówno przyrodniczych jak i krajobrazowych. Najważniejszymi ośrodkami turystycznymi są Lima oraz Cuzco, z którego organizowane są wycieczki do Machu Picchu (wpisane w 1983 roku na listę Dziedzictwa Kulturowego UNESCO). Znanymi rejonami turystycznymi są Arequipa, Trujillo, a także wybrzeża Jeziora Titicaca (wycieczki na pływające wyspy), okolice Iquitos i Pucallpy. W wyższych partiach gór są to Callejón de Huaylas i Park Narodowy Huascaran w Cordillera Blanca, w Andach Północnych. Liczba obcokrajowców odwiedzających Peru utrzymuje się na poziomie około 300 tysięcy. Około 20% turystów przybywa ze Stanów Zjednoczonych Ameryki, ok. 10% z Chile i Boliwii (głównie turystyka handlowa i biznesowa), dość liczną grupę stanowią przybysze z krajów Europy Zachodniej.

Arequipa

- drugie co do wielkości miasto w Peru. Leży w otoczeniu gór Cordillera Volcanica, spośród których wyróżnia się górujący nad miastem stożek wulkanu El Misti. Większość budynków w tym mieście zbudowana jest z białego tufu wulkanicznego o nazwie sillar. Przez to często bywa nazywane "białym miastem". Jego historycznym centrum jest Plaza de Armas (tradycyjnie ładny plac, z palmami, ławkami, fontanną i klombami kwiatów) z katedrą i kościołem Jezuitów La Campaňa. Najcenniejszą budowlą w mieście jest monumentalny Monasterio de Santa Catalina. Jest on najbardziej fascynującym przykładem kolonialnej architektury sakralnej Peru. Katedra, stojąca przy głównym placu z zewnątrz sprawia imponujące wrażenie, zaś wnętrze jest jasne i przestronne, z wysokim sklepieniem. Na północny zachód od centrum rozciągają się przedmieścia Yanahuara. Przy małym placu w tej okolicy znajduje się platforma obserwacyjna, z której znakomicie widać Arequipę i El Misti.

Najtańsze przyzwoite noclegi kosztują ok. 3$ (Hospedaje The Turist House, przy Av. Alvarez Thomas). Kurs taksówką z dworca do centrum ok. 0,75$ (targować się)

Caňón del Colca

- wyrzeźbiony jest przez Rio Majes. Ten najgłębszy w świecie wąwóz (3 400 metrów głębokości) ciągnie się na długości 100 kilometrów. W niektórych miejscach na skraju Kanionu zobaczyć można wczesnym rankiem kondory. Na dnie Kanionu znajdują się niewielkie oazy, w których można przenocować w specjalnych bungalowach i wykąpać się w basenach wyżłobionych w skale. Trekking zboczami kanionu pozostawia niezapomniane wrażenie (i ból mięśni).

Dwudniowe wycieczki z zejściem do Kanionu organizują biura w Areguipie w cenie 30 - 35 $

Rio Majes

- warto wziąć udział w spływie pontonowym po tej rzece. Odpowiedni dla początkujących spływ trasą o trzecim stopniu trudności trwa około godziny i wiedzie przez niezwykle malowniczą dolinę Rio Majes.

Najlepiej skorzystać z usług Carlosa Zuniga w Majes River Lodge. Godzinny spływ dla amatorów kosztuje 16$ z transportem z bazy. Można udostępnić aparat fotograficzny Carlosowi, który wykonuje zdjęcia z brzegu podczas spływu (naprawdę warto).

Toro Muerto

- na pustynnej powierzchni 2 km2 leżą setki rzeźbionych kamieni, większości których symboliki i znaczenia nie znają nawet archeolodzy.

W drodze powrotnej z Majes River warto odwiedzić petroglify. Taksówka w obydwie strony z Toro Muerto kosztuje ok. 4,5 $ plus wstęp ok. 1$. Taksówkarze bezpłatnie oprowadzają po ciekawszych miejscach.

Pływające wyspy Indian Uros

- zbudowane są z wielu warstw trzciny, pływającej po Jeziorze Titicaca. Z trzciny totora Indianie wytwarzają niemal wszystko: domy, pamiątki, przedmioty codziennego użytku, łodzie, a nawet służy za pożywienie.

Wycieczka łodzią motorową z Puno kosztuje ok. 5$. Zwiedza się kilka wysp z możliwością przepłynięcia z wyspy na wyspę tradycyjną łodzią z trzciny (ok. 1$). Wycieczkę z transportem nad Jezioro organizował Posada Real (bardzo miły nocleg za ok. 3$).

Cuzco

- było niegdyś stolicą Inków. Do tej pory czuć w mieście atmosferę dawnej świetności, a ślady po budowlach widoczne są w wielu miejscach. Niezwykle interesujący jest główny plac - Plaza de Armas. Powiewają nad nim dwie flagi: czerwono - biała Peru i tęczowa Tahuantinsuyo, oznaczająca cztery części imperium Inków. Plac otoczony jest malowniczymi kolonialnymi arkadami. W jego północnej części stoi Katedra. W murach kolonialnych budowli zachowały się pozostałości murów inkaskich, najczęściej w formie podmurowań. Do Plaza wiedzie przeznaczona dla ruchu pieszych zabytkowa ulica Loreto, wzdłuż której wznoszą się zachowane fragmenty murów inkaskich, zbudowane z ogromnych głazów, zespolonych bez użycia zaprawy. Na terenie miasta znajduje się wiele zabytków z okresu Imperium Inków, przypominających o jego dawnej świetności.

Nie można nie odwiedzić tego przepięknego miasta. Naszym zdaniem najpiękniejsze miasto w Peru. Czuć tutaj niepowtarzalną atmosferę historii. Noclegi ok. 3$ (standardowa cena za tanie noclegi w Peru)

Machu Picchu

- jest to najsłynniejsze miejsce na kontynencie. Jednakże mimo natłoku turystów zachowało specyficzną atmosferę wielkości i tajemnicy. Najpiękniejsze budowle znajdują się po lewej stronie głównego placu. Długie schody prowadzą do domu stróża skały pogrzebowej. Roztacza się stamtąd niezwykły widok na ruiny, otaczające je wzgórza oraz dolinę Urubamby. Na szczycie małego wzgórza znajduje się intihuatana, obserwatorium i gnomon wyrzeźbiony w litej skale. Jednym z ciekawszych szlaków wiodących z Machu Picchu jest trasa wytyczona pośród różnorodnej roślinności z domu stróża skały pogrzebowej do Mostu Inków (Puente del Inca).

Czterodniowa piesza wycieczka Szlakiem Inków kosztuje ok. 60-80$. Na zwiedzanie samego Machu Picchu najlepiej pojechać zwykłym pociągiem do stacji Aquas Callientes (ok. 7$). Pociąg turystyczny kosztuje 30$. W Aguas Callientes tanie noclegi kosztują ok. 3$. Stamtąd można dojechać autobusem do Machu Picchu (ok. 5$), lecz więcej wrażeń dostarczy dotarcie tam pieszo (ok. 2 godziny). Wstęp do ruin kosztuje 5$.


Pozdro - Tomek - multimd