PR czy Opętanie?

Zjawisko, które chcę opisać często nazywane jest psychozą na tle religijnym, ale często też jest sprzeczne z wiedzą człowieka na temat chorób psychicznych. Zamierzam tutaj subiektywnie spojrzeć na problem opętania człowieka przez szatana, demona lub inne anormalne stworzenie. Subiektywizm jest potrzebny, ponieważ zazwyczaj obiektywny racjonalizm jest tutaj skazany na niepowodzenie, gdyż jak zapewne się domyślacie nie da się udowodnić (bynajmniej przez kilka tysięcy lat nikt tego nie zrobił) istnienia sił działających "w innym świecie", sił nadprzyrodzonych, nie da się udowodnić istnienia demonów, duchów, Boga, aniołów, czy szatana. Jednakże na świecie, choć szybko uciszane i nierozgłaszane, zdarzają się przypadki, których medycyna i żadna dziedzina nauki nie jest wstanie zbadać i określić ich wymiaru.

Otóż byłem kiedyś na czymś w rodzaju oazy, w miejscu gdzie dużo się ludzie modlą. Całe spotkanie minęło spokojnie, jedna dziewczyna tylko nie chciała swojej zdrowaśki odmówić, ale to zrozumiałe; nie każdy musi. Już wychodziliśmy z przykościelnej kapliczki, kiedy ktoś wrócił prowadząc tą dziewczynę pod rękę, bo "zasłabła". Ale kapłan, który był z nami od razu rozpoznał, albo rzucił podejrzenie czegoś innego niż zwykłe zasłabnięcie, ponieważ gdy tylko podszedł do niej ona zaczęła unikać jego spojrzenia, a stan omdlenia pogłębiał się. Nie wiem nawet jak, ale zaczęliśmy się modlić nad nią, a ona wpadła w jakieś dziwne konwulsje, i jęczała tak nieprzyjemnie. Sam nie wiedziałem wtedy, co się dzieje, ale byłem przerażony. Przestaliśmy się modlić, żeby dać jej spokój, kapłan powiedział, że zajmie się tą sprawą, a ja poszedłem do domu.

W następnym tygodniu nie mogłem przyjść na spotkanie, ale następnego dnia spotkałem kapłana; cały odrapany i trochę potłuczony. Spytałem, co się stało, a ten odparł, że przyszła ta sama dziewczyna i ataku dostała przy modlitwie, i że nie mogli jej w kilka osób utrzymać. Atakom towarzyszyły konwulsje, ryk męskim głosem i słowa w dziwnym języku, jak się później okazało rzucane w języku arabskim i aramejskim obelgi. Jej siła była nadludzka, zdolna ona była powalić kilku mężczyzn, a wygląda naprawdę jak okruszynka.

Sprawa przycichła, nie pozwolili księża jej chodzić na spotkania, a opiekun naszej grupy udał się do jej domu, aby wybadać sytuacje powiedzieć rodzinie, w czym rzecz i co podejrzewają. Skierowano ją do egzorcysty, na badania psychiatryczne i do psychologa.

Dziewczyna wykazała się bardzo dużym poziomem inteligencji, zarówno tej wrodzonej jak i nabytej. Psycholog nie stwierdził, żadnych odchyłów od normy, psychiatra odciął się od całej sprawy mówiąc, że nic nie widzi w jej przypadku, a w takie sprawy jako naukowiec nie wierzy. Dziewczyna trafiała do niego kilkakrotnie, badali ją też inni psychiatrzy, ale najwyraźniej była zdrowa więcej nie komentuję.

U psychiatry poszło gładko, testy przeszła, ale wywiad egzorcysty, czyli opiekun naszej grupy, udał się do domu rzekomo opętanej osoby. Porozmawiał z rodziną, obejrzał mieszkanie. Rodzice powiedzieli, że ona nie śpi po nocach, chodzi po mieszkaniu zamiast spać, a w jej pokoju znaleziono przeróżne akcesoria do czarnej magii. Znaleziono księgę z klątwami, zaklęciami, różnymi satanistycznymi tekstami i Bóg wie z czym jeszcze. Znaleziono jakiś ołtarzyk i laleczki; jedna z nich to powieszony nasz ksiądz. Ale sutanna ponoć chroni przed złymi mocami niczym szkaplerz.

Potem nastały egzorcyzmy. Co tam się nie działo. Mówiła w obcych nieznanych jej językach. Nagrano ją na dyktafon i później przetłumaczono, mówił demon, głowinie rzucając w nich obelgami. Dziewczyna niemalże zdemolowała pokój, w którym to się odbywało, ponoć nawet lewitowała wstając jak Neo w matriksie. Różaniec zgniotła tak, że każdy koralik był oddzielnie, a czterech silnych, dorosłych księży nie mogło jej utrzymać.

Po egzorcyzmach sytuacja poprawiła się, demon ustąpił, ona zaczęła nas odwiedzać na spotkaniach. Ale nie. Jedno spotkanie odbyło się bez kapłana. Wtedy wydarzyło się najgorsze, co ja widziałem. Już w czasie zapalania świeczki - symbolu obecności Chrystusa - ona została jakby odepchnięta od świecy. Przez całe spotkanie się trzęsła jakby z zimna, dawali jej ludzie swetry, ale nie chciała. Pod koniec nastąpiło najgorsze. Atak był taki jak opisywałem powyżej. Prawdę mówiąc, nie wierzyłem, nie dowierzałem dopóki sam nie zobaczyłem takiego ataku. Nie będę więcej o nim pisał, bo aż mnie dreszcze przechodzą po plecach.

Teraz już chwilkę nic o niej nie słyszałem, odkąd uznano, że demon ją opuścił. Ale naprawdę od tamtej pory zacząłem się więcej modlić, a zabawę w wywoływanie duchów zacząłem traktować bardzo poważnie. Nawet przestałem stosować metodę budzenia, którą polecił mi katecheta w podstawówce; zmówić wieczne odpoczywanie za najbliższą duszę, która potrzebuje modlitwy i poprosić o budzenie w wyznaczonej godzinie. Nigdy nie zawodziło, ale nie wiem czy to było dobre. Miejcie się na baczności!!!

PS
Mógłbym więcej napisać, ale wtedy nikt by tego nie przeczytał, a ja bym zawalił szkołę i wszystko

______________________________
 
pozdrawiam:)