Mam 30 lat i jestem żonaty, kocham moją żonę, ale nasz związek kryje smutną tajemnice, która może wszystko zniszczyć. Kiedy poznałem moją żonę to od razu wiedziałem, że to ta jedyna. Ona ma w sobie coś, co oczarowuje faceta, jej byli do dziś do niej wzdychają, praktycznie od początku wiedziałem, że jest tą, z którą chciałbym spędzić życie. Podoba mi się jej uroda, szalony charakter i to, że oboje lubimy bardzo sex, poszliśmy do łóżka na drugiej randce, później pojawiła się miłość, było cudownie. Nie przeszkadzało mi to, że moja ukochana miała wielu facetów nie byłem o to zazdrosny, sam Lubie bardzo sex i mam duże potrzeby, choć ja miałem niewiele partnerek. Nasz związek się rozwiną, mieliśmy wobec siebie plany na całe życie. Po pewnym czasie coś złego zaczęło się ze mną dziać ... dla mojej ukochanej wyglądało to na depresje lub że przestałem ją kochać. W rzeczywistości było inaczej ale to okazało się dopiero rok później. Moja wtedy dziewczyna bardzo przeżywała mój stan, była załamana, przyjmowała leki antydepresyjne, stała się dla mnie oschła, miałem wrażenie, że ma mnie dosyć. Zaczęła wspominać coś o "przerwie w związku", dzień przed dostaniem błagałem ją o spotkanie wielokrotnie a ona odmawiała, uznała, że jestem wiecznie smutną osobą i będzie ze mną nieszczęśliwa. Po zerwaniu nie odzywałem się do mojej miłości, ona zaś poczuła się wtedy lepiej, odetchnęła jednocześnie miała do mnie żal, że się nie odzywam ... była przekonana, że zerwanie jest mi na rękę. Jak zwykle w takich sytuacja pojawia się inny facet, pocieszyciel, kolega z pracy, który się podkochiwał w mojej ukochanej, zawsze uśmiechnięty i pozytywny. Moja panna zaczęła się z nim umawiać bardzo szybko po naszym rozstaniu, do mnie czuła niechęć, że doprowadziłem ją do depresji. Dwa tygodnie po naszym rozstaniu uprawiała z nim sex, w sumie nie powinno mnie to dziwić, bo my też szybko zdecydowaliśmy się na ten krok a moja panna nie ukrywała, że i wcześniej tak bywało z innym. Kiedy poznałem prawdę dzięki gadatliwej koleżance wpadłem szał/rozpacz, myślałem, aby z sobą skończyć, Zacząłem walkę na słowa z moją byłą, ona nie miała wyrzutów, myślała że jestem po prostu mściwy i że też powianiem znaleźć sobie dziewczynę. Mówiłem jej, że ją kocham a ona na to odpowiedała, że wie, ale nie będzie ze mną szczęśliwa ... Cztery tygodnie po rozstaniu zaproponowała spotkanie, to były bardzo dramatyczne chwile, rozmawialiśmy całą noc, coś w niej pękło, dwa dni później zaproponowała, abyśmy spróbowali jeszcze raz, tego innego faceta odrzuciła bez warunkowo, raczej nic do niego nie czuła może tylko fascynacje. Gdy byliśmy znowu razem moja ukochana bardzo żałowała tego, co się stało, przepraszała i płakała, opowiedziała ze szczegółami co się wydarzyło pomiędzy nią a tym innym, łącznie z seksem. Gdy się pogodziliśmy to oboje wpadliśmy w euforie, spłodziliśmy dziecko i wzięliśmy ślub. Kiedy od naszego zerwania/powrotu minął rok, moja forma znowu mocno spadła, zrobiłem szczegółowe badania i okazało się co jest przyczyną moich dziwnych stanów. Mam problem z tarczycą i wysokie trójglicerydy mimo sportowej sylwetki. Leczenie przyniosło dobre skutki, wróciła mi energia, wróciły mi silne uczucia do żony, ale niestety wrócił też ogromny ból i żal do tego, co było. Ja bardzo wielbiłem zawsze ciało mojej żony, ogólnie w seksie byłem dla niej bardzo delikatny, nieegoistyczny. Bardzo mnie boli, że moja żona uprawiała z tym innym sex, czuje, że zbezczeszczono coś dla mnie świętego. Męczę tym moją żonę, ona się czuje winna, oboje boimy się, że to zniszczy nasze małżeństwo. Ona stwierdziła nawet, że wtedy nie powinniśmy do siebie wracać mimo wielkich uczuć, bo ja nie poradzę sobie z poczuciem krzywdy. Ja kocham moją żonę i gdybym mógł cofnąć czas nie zamieniłbym ją na żadną inną, po prostu czuje, że to miłość życia. Dokonałem amatorskiej analizy psychologicznej, moim zdaniem mam, jakąś niedojrzałość seksualną, postaram się wyjaśnić dlaczego. Odczuwam ogromny ból, nie do zniesienia, że zaraz po rozstaniu nie kontaktowałem się z nią, że się poddałem, byłem świecie przekonany, że to koniec, nie znałem dobrze mojej ukochanej, wtedy myślałem, że to jest jej decyzja i muszę ją uszanować. Choć sam czekałem na kontakt z jej strony, myślałem, że postępuje szlachetnie, że nie wywieram presji na niej i poczucia winy w niej nie wzbudzam. W głowie mojej wybranki serca kłębiły się zgoła inne myśli, była zła i przekonana, że mi nie zależy. Kiedy się pogodziliśmy to poczułem częściową ulgę, bo okazała się, że ona nie rzuciła mnie dla niego i że nic do niego nie czuła może poza fascynacją ... To, co daje mi do myślenia, że coś jest nie tak z moją seksualnością to fakt, że gdyby nie było kontaktów fizycznych między moją żoną a tym facetem a jedynie by się spotykali, aby razem "rozwiązywać krzyżówki" to dziś nie czół bym tego bólu... To dziwne, ale wygląda na to, że wszystko sprowadza się do seksu, cały mój ból wynika z tego, że moja ukochana miała kontakty płciowe z innym. Mam wrażenie, że gdybym w życiu miał wiele partnerek seksualnych to bym się z tym łatwiej pogodził, że to byłoby coś naturalnego a teraz czuje się jak ojciec któremu zgwałcono córkę, że wystarczyło tylko kilka sów, aby temu zapobiec. Trudno mi opisać nawet co do końca czuje, może ten ból wynika z tego, że kobieta, którą kocham, którą wielbię tak po prostu może doznawać przyjemności z kimś innym. Czasami w rozpaczy nawet żałuje, że też nie zacząłem spotykać się z kimś innym, może wtedy byłoby mi łatwiej, ale wiem, że nie mógłbym tego zrobić.